...w obfitości swej wyglądające niczym zaczarowany ogród

Czy tylko mnie czy Wam też smakują najbardziej czereśnie prosto z drzewa? Milion za garść czereśni!

Trzy są obok siebie - od najmniejszej do największej na osi północ - południe.

Wytarta od ludzkich stóp, butów, wozów drabiniastych.

Już wiedziałam przez skórę, że to ten czas. Szłam ścieżką, która - czułam to równie wyraźnie jak ona - zaczęła w końcu oddychać.

Podaj dziecku rękę i wyruszcie na spacer. Patrz jego oczami, odkrywaj na nowo swoją okolicę

Pośród drzew, starych sadów - skrawek ziemi oderwany od rzeczywistości, od krajobrazu, do którego przywykliśmy. Jar z "rondlem". Nigdy nie dociera tu pełne światło - pewnie przez obniżenie terenu i przez ten stary sad. Kiedy zejdziesz do niego stracisz orientację, zapomnisz w którym miejscu jesteś naprawdę i jak się wydostać. Obchodzę go kawałek z boku, w dogodnym miejscu zsuwam się na dno jaru i oglądam go z dołu. Jest rześki poranek. lekkie mgły po opadach i cudowna gra świ

„… ludzie niektórzy paciorki sobie z tych ziarek działaią, powiadaiąc, iż kto ie przy sobie nosi takowemu piorun, ani żadne czary szkodzić nie mogą”.* Zwykły dzień tygodnia, ruszamy spod Krzyża przy starym kamieniołomie w górę Rybnianki. Cel - odnalezienie JEJ. ONA - Kłokoczka południowa (Staphylea pinnata L.) to krzew pochodzący z południowej i środkowej Europy oraz Azji Mniejszej. W Polsce naturalnie występuje w południowej części kraju, bywa też uprawiana. Nazwa rośliny po

Po przejrzeniu materiału do badań naukowych posililśmy się nagrodą, którą mam nadzieję sprawiedliwie rozdzieliłam i...

Kiedy kończą jest już delikatny mrok, gaszą świece, zamiera majowe życie przed kapliczką.

Cisza. Idę przed siebie, latarka na czole. Cisza doskonała.

W grze na akordeonie musiał zacząć wszystko od początku...

Wielka Sobota. Rwetes i wesoły rozgardiasz. Dzieci z trudem zatrzymujące się by wyciągnąć rękę na powitanie, w biegu wołające "dzień dobry", dorośli rozmawiający w grupkach, najchętniej w salonie przy oknie z rozległym widokiem na park i dalej na zachód. Serce Rybnej - XIX-wieczny dwór państwa Rostworowskich. Siedzimy przy stoliku z gospodarzem i rozmawiamy po trosze o Rybnej a po trosze o tym co dzieje się za naszą wschodnią granicą. Tu, we dworze również przebywają uchodźcy

W każdej baśni jest ziarno prawdy. Tak mówią.

Nawet byłaby ta zima interesująca, gdyby nie to, że już jest wiosna. Ruszyłam w las. Weszłam w Orlej za szlabanem za drugim parkingiem. Tylko ja, nieśmiało śpiewające ptaki, przebiegające koziołki i kilka zająców. Niebo zaczęło się powoli otwierać, przed sobą miałam słońce i błękit. I ta wszechobecna biel, od której bolały oczy. Wolałam nie ryzykować porannego błądzenia po zasypanym lesie (a w tej części lasu - każdorazowe zejście z drogi tym się u mnie kończy) trzymałam si

Zawsze chodziło mi po głowie zrobienie zdjęć paniom z Koła - trochę "innych".

Jedno z tych znalezisk typu "hmm, co my tu mamy?". Kamyk, który długo czekał na rozwiązanie zagadki. Wydobyty z kleistej szarej glinki orlejowskiego leja. Stuprocentowa pewność, że chowam do plecaka kawałek węgla. Więc po co go podnosiłam? Pojęcia nie mam. I nie wiem czemu od razu po powrocie do domu zabrałam się do jego mycia. Kąpiel w wodzie przyniosła zaskakujące efekty - szklisto-woskowa powłoka koloru ZIELONEGO! Pokazałam Witoldowi z Muzeum Agatów w Rudnie, który postan

Może masz tyle odwagi i na tyle brak rozsądku by...

Nie płacz kobieto. Przyjdzie czas, kiedy pójdziemy na spacer przez połoniny bez lęku spoglądając na niebo...