zdjęcia i spacery po Rybnej

Patrzę i oczom nie wierzę. Co to jest? Co TO jest?

Kiedy byłam już na miejscu przypomniałam sobie, że właśnie tam usiłowałam się przedrzeć zimą taką jak dziś z Anią. Rychło wczas. I tak dojechałam bez przeszkód po krętych dróżkach Bednarzy - no cud niemalże - pod niebieską kapliczkę w skale. Trzeba jednak przyznać, że zima nam się dziś przydarzyła piękna, szkoda byłoby takiego dnia. Szarość skał, biel śniegu, czerń drzew i bezlistnych gałęzi poprzetykanych gdzieniegdzie zielonymi iglakami - niby monotonia i można by rzec - sz

Może w zimowy wieczór przed snem obrabiał i wygładzał swój skarb i rację bytu - narzędzie pracy - kamień.

Gdyby odwrócić bieg potoku to można by powiedzieć, że to delta

Ech, nieprzyjazny ten teren, nawet zwierząt niewiele nie licząc...

To co miałam z przodu nie było jeszcze rozświetlone

...skutecznie broniły przejścia, zejścia i w ogóle jakiejkolwiek aktywności...

"...tata starał się ustawić drzewko na stojaku ale choćby nie wiem co robił zawsze gdzieś było krzywo."

Macie ochotę na kulig?...

Kiedy część pszczół śpi, część trwa w półśnie czy może raczej jest w fazie czuwania. Zbijają się w "kłąb", którego jądrem jest Królowa...

Kamieniołom Orlej niczym wytrawne ruiny zamków zarasta i pokrywa się mchami i krzewami - czasem trudno wyłonić te relikty okiem spośród...

"Do piękniejszych miejsc, minąwszy wsie Brodła i Rybna, należą brzegi rzeki Rybianki

To źródło zamknięte jest w wysokiej skale. Nie ma na niej domów i pól to jest gwarancją jej nieskazitelności.

"Kto ratuje jedno życie, ratuje cały świat"* Urodzona 15 maja 1924 w Uher (woj. lubelskie), zmarła 25 lutego 1997, pochowana na cmentarzu w Rybnej. Uczestniczka Powstania Warszawskiego, zaangażowana w działanie Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej – (KEDYW). W tym ciężkim wojennym czasie pomaga i wspiera wielu ludzi, ratuje Stanisława Aronsona, Ryśka. Ratuje przed niechybną śmiercią młodego żydowskiego chłopaka. "Bo takich zwyczajnie porządnych ludzi w histor

Pachnę całym latem i początkiem jesieni. Jestem jak wspomnienie wakacji, lekko szalone.

Sam środek lata, gorąco, sandałki na lekkim obcasie a ja wspinam się do nieba. Wspinam się z zapałem, ale truchleję już na samą myśl o tym jak będę wracała... Po rusztowaniu... Moja przewodniczka jest przyzwyczajona do pracy na wysokości i nie robi to na niej najmniejszego wrażenia. Podobnie jak poruszanie się po niepewnej (jak dla mnie) platformie. Pocieszam się, że ktoś kto rozkładał rusztowanie wiedział co robi, ale nigdy nic nie wiadomo. No to jestem pod kopułą kościoła p

Odwracam głowę, czuję ludzkie spojrzenie. Idzie ktoś, choć cicho to przecież bardzo wyraźnie go słyszę, czuję...