Wyruszam z miejsca, gdzie na Kocurowcu kończy się droga asfaltowa a w lewo pnie się ścieżka do góry. To jeszcze nie wyprawa, ale dla mnie jej przedsmak. Byłam tam już kilka razy, ale jeszcze nie tak zaawansowaną wiosną, czy nawet początkiem lata. Najpierw w oczy uderza masa intensywnej zieleni sadów i wzgórz. Tak, tak - uderza - dopiero kiedy wzrok się przyzwyczai do tej intensywności - zaczyna koić. A kiedy znajduję się na otwartej przestrzeni - zieleń przechodzi w bezgrani

Tego wpisu miało nie być, bo zaplanowałam na dziś NIC NIE ROBIĆ! I trwałam w tym postanowieniu do godziny trzynastej kiedy zaświeciło słońce. Zebrałam się szybko a plan spaceru zarysował mi się od razu i dziś pisząc "spacer" właśnie spacer mam na myśli! Wysiadłam z auta i poszłam! Ruszyłam przed siebie licząc kroki i licząc na to, że kiedy przyjdzie mi zawrócić - dojdę z powrotem do auta bez problemu. Chciałam sprawdzić zasięg w telefonie by na wszelki wypadek mieć kontakt z

Za nami pierwsza wiosenna burza. Przyszła w nocy, narobiła rabanu, porywisty wiatr poprzewracał to i owo, połamał gałęzie. Rankiem goniły po niebie jeszcze kłębiaste chmury, ale też przyświecało ostre słońce. Teraz kałuże przypominają o nocnej zawierusze. Postanowiłam zobaczyć jak wygląda mój mały świat w ostrym świetle słonecznym po burzy. Niespodziankę zrobił mi Kocurowiec - na ziemi leżał śnieg i poczułam się przez chwilę jak w innej strefie klimatycznej. Nie miało to jedn

Latem tam nigdy nie szłam. Dojeżdżałam na Kocurowiec, zostawiałam auto i szłam do góry skąd roztacza się widok na pasmo babiogórskie. Nie szłam - bo poniekąd zniechęcano mnie do spacerów tą drogą. Droga w las, już nie zobaczę tam nic ciekawego, nie ogarnę wzrokiem okolicy tak jak ze ścieżki w górę. Gdy dziś podjechałam na moje ulubione miejsce do parkowania stało się jasne, że do góry na pewno się nie wespnę. Pozostawała droga lekko w dół, na wprost, w las - w zimowej szacie

Na dzisiejszy spacer uciekłam z pracy. Uciekłam i co gorsza do złego namówiłam drugą osobę. Zakazany owoc lepiej smakuje we dwoje - to znana sprawa. Spacer (dziś to właściwie wycieczka) rozpoczął się na końcu asfaltowej drogi na Kocurowcu i miał przebiegać zgodnie ze wskazówkami pana spotkanego w weekend. Na początku to samo co zawsze - dom po lewej, łączka po prawej, sad po lewej, sad po prawej, dom po prawej, pola po lewej i prawej, ławeczka po prawej. Na skrzyżowaniu dróg

Jesień już nadeszła, a ja jeszcze wspominam letnie spacery. Wybrałam się pewnego razu na Kocurowiec, auto zostawiłam na końcu drogi a sama ruszyłam w lewo pod górę. Każde wejście w dróżkę zmieniało punkt odniesienia - ale widok na Babią Górę był zawsze obecny. Pola częściowo już zaorane pod nowy zasiew a na części jeszcze zboże i kukurydza (a jakże). Dzięki temu przeplatały się i przekładały różnokolorowe pasma, a kępa drzew dodawała tylko uroku - taka wielka muffina z wisien

Mało jest osób, które lubią wcześnie wstawać. Może to dziwne - ale ja lubię. Skoro już się wstało, to trzeba z tym porankiem coś zrobić. Ktoś podsunął mi pomysł, żebym spróbowała robić zdjęcia o świcie. Pierwsza próba spełzła na niczym, ponieważ akurat na wschodzie było zachmurzone - kiedy chmury się rozeszły - po "świcie" nie było już śladu. Po kilku dniach ponownie podjęłam wyzwanie. Pojechałam w kierunku Kocurowca. Dojechałam do końca drogi, prawie pod sam las. Stamtąd rus