Na satelitarnej mapie Google - las jak las. Przeglądam mapę lidar - tu już wygląda całkiem ciekawie. Postanawiam wziąć Orlej od wschodniej krawędzi. Dojeżdżam do wieży nadawczej na Wielkiej Górze i dalej już idę. Nie ma pogody, niebo jest zupełnie bure więc nic mnie nie rozprasza w dojściu do celu (widoki na góry) - a mimo to źle idę. Wyciągam w końcu telefon z mapą i trafiam tam gdzie chciałam. Tam gdzie chciałam - z całą pewnością - a jednak jestem zaskoczona. Dołki, dołki, dołki - to się zgadza - choć dopiero dokładnie przeglądając sieć natknę się na informację czym one są.
Jest też wielka dziura (albo małe urwisko - jak ktoś woli) - tego szukałam. Odnajduję to co mnie tu zwabiło - ale sprawia mi niespodziankę. Małe urwisko, wielka dziura - około trzydzieści na czterdzieści metrów - nie wiem ile w dół, nie schodzę. Jest trochę ślisko, wolę nie ryzykować zjazdu. Odsłonięte skały - to prawdopodobnie nieczynny mały kamieniołom z porfirowym urobiskiem. Jest piękny, drzewa wokół dodają uroku. Na wschód od niego za linią drzew już pola i nowa winnica, na zachód i północ teren mocno pofalowany i porośnięty drzewami - w końcu to las Orlej ze swoimi tajemnicami.
Długo szukam informacji nt tego fragmentu lasu. W końcu natrafiam na pracę "Państwowy Instytut Geologiczny w latach 1939 - 1946" pod dyr. Karola Bohdanowicza i tam dowiaduję, że w tamtym okresie funkcjonowały tam urobiska glinki (tzw. glinki grójeckie, wykorzystywane m.in. do budowy pieców i produkcji cegieł). W końcu natykam się również na taką informację na geocaching.com i dodatkowo, że w 1910 roku wydobywano w tych okolicach ok. 600 wagoników glinki rocznie.
O kamieniołomie nie znajduję nic. Będzie wobec tego dalej "wielką dziurą": w moim myśleniu o Orleju. Wrócę tam na pewno, a raczej - będę wracała. Rozpala wyobraźnię. Może i Was skusi na spacer?
to jest cel:
p.s. ten spacer nie opiera się na żadnym oficjalnym szlaku dawnego górnictwa - to jedynie moja propozycja spaceru
