Po przejrzeniu materiału do badań naukowych posililśmy się nagrodą, którą mam nadzieję sprawiedliwie rozdzieliłam i...

Jedno z tych znalezisk typu "hmm, co my tu mamy?". Kamyk, który długo czekał na rozwiązanie zagadki. Wydobyty z kleistej szarej glinki orlejowskiego leja. Stuprocentowa pewność, że chowam do plecaka kawałek węgla. Więc po co go podnosiłam? Pojęcia nie mam. I nie wiem czemu od razu po powrocie do domu zabrałam się do jego mycia. Kąpiel w wodzie przyniosła zaskakujące efekty - szklisto-woskowa powłoka koloru ZIELONEGO! Pokazałam Witoldowi z Muzeum Agatów w Rudnie, który postan

Mąkę i cukier pakowane do dużych papierowych worków, chleb, piwo w beczkach. To legalnie (chleba i cukru nikt się czepia), spod lady zaś

Wypatruję, a raczej wyczuwam w gliniastej skarpie jakiś twardy ciemniejszy kawałek, jakąś małą bryłkę. Spod obklejającej ją mazi...

Pomiędzy bruzdami droga - Głuchówki - Rybna Wrzosy - czy wyznacza stary szlak transportowy?

...podchodzimy pod Czerwony Kanion. Gdzie jak nie w takim miejscu mogą kryć się skarby?

Wchodzę do leja i brnę do góry, widok otwiera się przede mną powoli...

Kiedy stawiam na nich stopę osypują się do wody, pod nogą powstaje pustka. O podejściu choćby i o metr do przodu muszę zapomnieć.

To miejsce nie jest bezimienne. To jest las Orlej, tam są Skałki Gaudynowskie a tu płynie potok Rudno.

...nie pokrywa się dokładnie z jej rzeczywistym biegiem - ale to już zaproszenie do zabawy dla ciekawskich lub miłośników kolejek by ...

No więc... wiecie w czym problem?... Brakuje nam parowozu, który był tu pierwszy!

"...Wyszedłem w nocy – tak samo, jak przyjechałem – byłem więc w tym piekle dziewięćset czterdzieści siedem dni i tyleż nocy...."

No więc zacięłam się i nie wiem jak opisać cały...

W końcu dużej dziury trudno nie zauważyć. A dziura miała być po wydobyciu glinek - u nas, w Rybnej.

Jest jeszcze spora część do odkrywania i smakowania. O piątej rano? Spróbujcie, jest magicznie..

Witamy w Orlej Resort & Spa, zaledwie 100 metrów w kierunku wschodnim od drogi przecinającej las tuż za szlabanem.

- Skąd te podrapania i otarcia? - Spadłam ze skarpy - Ooo! A co Pani tam robiła? Dobre pytanie...

Pora ponownie wsiąść do wagonika kolejki wąskotorowej jadącej z urobkiem z Orleja do Okleśnej. Zatrzymaliśmy się w Brodłach i stamtąd ruszymy, tylko nieco bliżej drogi nr 780 - w pobliżu szkółki leśnej w Brodłach. Przez las prowadzi dość szeroka przecinka - to właśnie szlak kolejki i prowadzi małym mostkiem nad - właściwie potoczkiem. Mostek i strumyk oczarowały mnie, zachęcają żeby "wysiąść z wagonika" i podążyć wzdłuż niego na wschód. Kolejka jednak idzie dalej na południe

Wchodzę w czerwony kanion. Stoję na kamieniach wypełniających jego koryto. Na wprost mnie spływająca woda po skalnej ścianie. Z lewej i prawej czerwone kamienne ściany i gdzieniegdzie powykręcane pokryte mchem drzewa. uporczywie trzymające się skał. Nie mogę oderwać wzroku od tych cudów. Jestem u celu. Wymarzony punkt na mapie lasu Orlej. To co widziałam do tej pory tylko z góry i męczyło mnie, by tam dojść, zejść, przejść. Oglądam mapę i obmyślam jak dojść od północy, czyli

ale tylko trochę, a właściwie to nawet na granicy. Inny świat. Schodzę do Orleja od wieży nadawczej. Zaledwie 50 metrów dalej od ścieżki, którą schodziłam do tej pory. Wiem co powinnam widzieć z lewej strony, ale nie widzę bo zasłania wzniesienie. Schodzę w dół. Za sobą mam jurę, przed sobą i po prawej krainę zwaną perm. Schodzę do płynącego dołem potoku. Potykam się o kamienie, więc schylam się i przyglądam im. Ile dzieli mnie do wąwozu Piekło albo Jaskowca? Dwa, trzy kilome