Droga na Wrzosy - nieoficjalnie Skotnica. Wije się i wznosi, to znów opada. Od północy wzgórza, uskoki, skały, teren dość dynamicznie wznosi się. Od południa łagodnie opada w dół. Droga dzieli krajobraz na dwie części. Tu i tam jednak fałdki i fale, które przykuwają wzrok. Kiedy pola są świeżo zaorane lub rośliny co dopiero wschodzą i powstaje duży kontrast kolorystyczny widać to najlepiej. Można iść ścieżką lub wspinać się miedzami i dać się zaskakiwać - kolejne wzniesienie? Znowu teren się obniża? Jeszcze jedna fala, wzgórze, wysoka skarpa? A od południa niezmiennie góry. Niezmiennie? Raz są, raz ich nie ma. Są w śniegu, w słońcu lub szczyty zasnute chmurami. Zejdźcie ze Skotnicy - w lewo lub w prawo, nieważne. Znajdźcie swoje ulubione miejsce. Takie, na które będziecie najchętniej wracać i patrząc z niego myśleć - jak tu pięknie, wszystkie te fałdki i fale...
