A ta skała ma 411 metrów npm i powstała z wulkanu. A zamek został wybudowany już w połowie XIV wieku a jego panem jak i okolicznych miejscowości był Andrzej Tęczyński herbu Topór i stąd nazwa zamek Tenczyn. Na początku był rycerską warownią, ale kolejni potomkowie przekształcili go w elegancką renesansową rezydencję - gościli tu Rey i Kochanowski. Był tak imponujący, że nazywano go Drugim Wawelem, a nazwiska kolejnych właścicieli potwierdzają jego rangę - Opalińscy, Lubomirscy, Sieniawscy, Czartoryscy, Potoccy. Rękę po niego wyciągnęli Szwedzi w czasie Potopu.
W XVIII wieku znaczącą część zamku strawił pożar od uderzenia piorunu. Od tego czasu popadał w ruinę, ale jeszcze w 1787 odwiedził go król Stanisław August Poniatowski. Obecnie wrócił do potomków rodziny Potockich.
Prowadzi do niego kilka dróg i właściwie każda jest interesująca. Latem wyprawiłam się do niego od strony Tenczynka, mijając po drodze urokliwie wyglądające stawy. Wtedy dostaniemy się do niego idąc stromo pod górę (a jakże inaczej) przez las. Na dole znajduje się miejsce do biwakowania. Dziś postanowiłam dotrzeć do niego taką drogą, która pozwoli mi oglądać go w całej okazałości z większej perspektywy - jakiś czas temu próbowałam, ale poranne mgły były tak gęste, że go nie zobaczyłam (nie jestem nawet pewna czy byłam w dobrym miejscu). Dziś udało się bez problemu przez Zalas i Grójec, na koniec ulicą Podzamcze.
Od Rybnej to tylko 10km w linii prostej, wybierzcie się tam koniecznie. A jeśli pragniecie przygody z dreszczykiem - to spacer przełóżcie na księżycową noc - usłyszycie szczęk żelaza a może nawet zobaczycie postać płaczącej kobiety...
p.s. Od zeszłego roku zamek dzięki licznym staraniom udostępniony jest do zwiedzania, a przy końcu ulicy Podzamcze jest obszerny parking (atrakcja i parking płatne).
