Schowane w gąszczu drzew, jakby nie chciały wystawiać się na widok publiczny. Jaskinie, urwiska i skały na Wrzosach. Prowadzi do nich droga między polami, które bardzo łagodnie wznoszą się do góry i znowu delikatnie schodzą w dół. Idąc do góry po lewej otworzy się przy dobrej pogodzie widok na Tatry - zapiera dech w piersiach. Granicę pól wyznaczają drzewa - niewinna linia zieleni. Z pozoru niewinna, bo zaraz na jej skraju zaczynają się urwiska. Nie każdą ścieżką można bezpiecznie zejść w dół. Różnica wysokości pomiędzy krawędzią pola a potokiem to ok. dwadzieścia metrów.
To nic, że byłam tu rok temu - ten krajobraz robi niezmiennie wielkie wrażenie. Pionowa wysoka skała jest tak majestatyczna, że rzuca na kolana. Warto szybko się z nich podnieść, bo dalej też czekają cuda. Jaskinie. A właściwie jedna z kilkoma "oknami" Można do nich wejść, warto mieć latarkę i wtedy zapuścić się trochę w głąb. Ostatnio z jaskini w dół przemieściłam się siedząc - efekt niezamierzony, było ślisko po deszczu, Dziś włożyłam dużo wysiłku by znowu nie zjechać - to się udało, ale i tak wróciłam do auta mokra i brudna (bardzo mokra i bardzo brudna). Bo jak jest się na dole to koniecznie trzeba zejść do potoku. Akurat w tym miejscu robi się malownicze zakole. Potok jest płytki i usłany złocistym drobnym piaskiem, w niektórych miejscach robi wrażenie rudego. Będzie jeszcze piękniej ciepłą jesienią - kiedy drzewa się wybarwią.
Tak, to właśnie Rybna - z jaskiniami, urwiskami i złocistym strumieniem. Tyle tu cudów!
A dokładne miejsce na mapie wskaże Wam wikimapia.org
