Nie zobaczysz go z drogi. Podobnie jak wody nad którą musi być przewieszony. Widać za to mały zagajnik - a pomiędzy drzewami płynie źródło - Biała. I może nawet ze skotnickiej drogi nie widać, że za jednym zagajnikiem kolejny i kolejny - coraz węższe. Biała płynie w tym miejscu dość spokojnie i jest wąskim strumykiem. A most... A most w stosunku do źródła jest olbrzymi - kamienny, wysoki - jak gdyby pod nim pędziła nie lada rzeka. Może tak kiedyś było - nie wiem. Teraz zakątek jest niezwykle tajemniczy i urokliwy. Bezlistne drzewa potęgują wrażenie baśniowości tak jak poskręcane korzenie, pofałdowany teren i odnogi. Myśli krążą wokół mostu... Po co ten most, skoro ja z łatwością przeskakuję z jednego brzegu na drugi? Jaka woda pod nim płynęła albo do czego służył? Most... Nawet słońce nie rozprasza dziwnych myśli. I jeszcze przypominają się słowa z wiersza Baczyńskiego "tańczą panowie niewidzialni na moście..." cóż, że na Białej...
