Stal. Pordzewiała i zniszczona, dysfunkcyjna, zapomniana. Schowana w gąszczu drzew. Wkrótce, gdy opadną liście - będzie bardziej widoczna. Taka okaleczona, wgięta, urwana. Urwane czyjeś życia. Urwany czyjś spokój i kojący sen.
Gwoździec - dawny wiadukt kolejowy łączący stacje w Krzeszowicach z kopalniami w Zalasiu i Niedźwiedziej Górze. Linia została zamknięta po tragicznym wypadku z końcem lat siedemdziesiątych lub początkiem osiemdziesiątych. Pozostałością po tym wypadku jest wiadukt kolejowy, który nosi wyraźne ślady katastrofy. Do niestrzeżonego przejazdu kolejowego zbliżała się lokomotywa SM42 prowadząca ciężki skład z urobkiem. Tuż przed przejazdem zatrzymał się samochód osobowy z rodziną z Chrzanowa wracającą z wycieczki w Krakowie. Kiedy pociąg był już na przejeździe w tył czekającego samochodu uderzył drugi pojazd, który wepchnął pierwszy wprost między wózki wagonu z urobkiem. Zrozpaczony maszynista starał się zatrzymać skład jednak źle spięte przewody powietrzne zmniejszyły siłę hamowania składu. Pociąg przetoczył się wraz z samochodem w którym znajdowali się pasażerowie aż za wiadukt. Niestety zginęła cała rodzina. Maszynista, którym był mój dziadek bardzo ciężko przeżył tę tragedię. Dźwięki gniecionego metalu prześladowały go do końca życia w snach. Mimo kilkumiesięcznego zwolnienia z pracy i uniewinniającego wyroku sądu do końca życia zadawał sobie pytanie czy mógł zrobić coś więcej aby uratować tych ludzi. Wnuk.
Czym jest człowiek wobec masy stali? Wobec ciężkich wagoników, wobec fatum? Okruchem. Zamknięta droga nr 79, objazd przez Gwoździec, gdzie drogę przecinała kolejka wioząca urobek kopalniany. Rodzina podróżująca trabantem nie wybierze się na żaden spacer, mężczyzna usiłujący wyhamować maszynę i siwiejący w kilka godzin nigdy nie będzie spokojnie spał.
Nad Krzeszówką wisi urwany most, rdzewiejąca stal - jak rany.
Podziękowania dla wszystkich osób, które zaangażowały się w pomoc w wyjaśnienie wydarzenia.
