Moczary, grzęzawisko, topiel, topielisko, błota, trzęsawisko - Maciejówka, Sznury, Spalisko...
Buty trekkingowe zostawcie w domu, załóżcie koniecznie kalosze i to takie, które sprawdziliście przed wyjściem. Inaczej może Was spotkać niespodzianka. Mokra, nieprzyjemna, chlupocząca. Chodźmy!
Od 1997 roku - 2 lutego obchodzony jest Światowy Dzień Mokradeł.
Nie ma tam wysokich drzew, w większości łąki podtopione przez cały rok, a wiosną i po działalności bobrów wręcz tonące w wodzie. Pasące się sarny, wylatujące spod nóg bażanty, odrywające się ze strugi kaczki. Żurawie i bobry, których podejść się nie da. Nawet zwyczajnie iść ciężko, buty grzęzną w błocie i zatopionych kępach traw, można je zgubić. Ta woda daje rano i wieczorem efekt cudownych mgieł. Ta woda daje życie wielu gatunkom zwierząt i stanowi grunt dla licznych, często zagrożonych roślin.
Mokradła są niezwykle istotne dla całej przyrody i ludzi. Pochłaniają dwutlenek węgla, ograniczają skalę powodzi, łagodzą skutki suszy i wezbrania sztormowe, a także chronią wybrzeża przed zalaniem.*
Nasze mokradła z ich mgłami i dochodzącymi z nich odgłosami są magiczne - szepty, klangor, kląskanie, pogwizdywanie, szelesty. Wszystkie te ślady w błocie, opiłowane pnie i gałęzie. Tętniący życiem świat, życiem którego możesz się czasem tylko domyślać.