Warszawa, 1 sierpnia 1944 - wybuch jednego z najpiękniejszych zrywów niepodległościowych Polaków, zakończony kapitulacją po dwumiesięcznych walkach.
Rybna - podkrakowska wioska, teren Generalnego Gubernatorstwa.
Co je łączy?
"Nazywam się Roman Chrzanowski, urodzony 4 sierpnia 1929 roku. W Powstaniu byłem od początku pierwszego dnia do końca − 3 października. (...) Wywieźli mnie i ciocię do Krzeszowic koło Krakowa. Przyszły furmanki, zabrali nas na furmanki, rozwieźli nas po wsiach. Trafiłem do wioski Rybna, na wzgórzu takim, u chłopa z ciocią mieszkaliśmy do stycznia. (...)
Państwo nazywali się Tekieli, nawet po Powstaniu przyjechał do nas jeden syn tej pani, do Warszawy, w Krakowie się uczył elektroniki, jeszcze na Czerniakowskiej, jak otworzyli, dokończył elektronikę, pracował na lotnisku Okęcie, był w Warszawie. (...)
Przyjaźnie (nas traktowali), jedzenie nam dawali, przecież żywili nas, musiałem coś pomóc, to gnój wyrzuciłem, to krowy poszedłem z Tadkiem Tekieli paść na pastwisku. Coś się robiło, trzeba było coś robić, przecież jeść dawali, to trzeba było coś pomóc jako dzieciak. Córka tych państwa nazywała się Róża, mleko nosiła do Krzeszowic w bańkach, w bańkach przynosiła ulotki na wieś, czytali, potem niszczyli ulotki, to widziałem".
Powstanie Warszawskie zakończyło się kapitulacją, którą podpisano w nocy z 2 na 3 października 1944. Nadszedł dla jej uczestników ciężki czas wypędzeń. Ten exodus dotyczył ok. 350 tysięcy osób, Do Rybnej trafiali koleją (wagony wypełnione po brzegi), która zatrzymywała się w Krzeszowicach. Nie znalazłam dokładnych informacji jaka liczba wypędzonych trafiła do naszej miejscowości, ale wiem, że gościny udzieliły jeszcze Czułówek i Przeginia Duchowna oraz Czułów (nasze okolice) oraz inne miejscowości GG. Przybyli w stanie często skrajnego wyczerpania i bez środków do życia spotkali się z życzliwością i ofiarnością mieszkańców. (za http://www.um.warszawa.pl/sites/default/files/19336miejscowosci.pdf )
