Wracam...

Przechodzę mostkiem, dalej grzęznę w błocie.  Z prawej strony dobiega mnie klangor żurawi.

Wychodzę z domu na przedpołudniowy spacer. Zaledwie kilkaset metrów. Kilkaset metrów, które wycisną mi łzy z oczu. Niewiarygodnie krótki...

Pierwiosnek, trznadel, żuraw, bekas kszyk - to tylko nieliczne z ptaków jakie udało nam się dziś zaobserwować i posłuchać!

Już wiedziałam przez skórę, że to ten czas. Szłam ścieżką, która - czułam to równie wyraźnie jak ona - zaczęła w końcu oddychać.

Nawet zwyczajnie iść ciężko, buty grzęzną w błocie i zatopionych kępach traw, można je zgubić.

...bo co jeśli wyspy zniknęły? Jeśli pochłonęła je wszędobylska zieleń?

Przydarzyła nam się piękna zima. Trochę nie wiadomo co z tym pięknem już robić - po odśnieżaniu powstały kopce, w niemal każdym ogródku...